
Język polski od gimnazjum do matury. Jak odpowiadać z gramatyki i stylistyki. Cz. I i II
- Wydawnictwo Filar
Opis
Książki wydane przez Wydawnictwo Filar w 2002 r. to dobry sposób na szybką i skuteczną powtórkę materiału gramatycznego. Adresowane są do gimnazjalistów i licealistów, którzy chcą przyswoić oraz utrwalić wiedzę o języku polskim, samodzielnie przygotować się do sprawdzianów i egzaminów. Służą jako znakomita pomoc dydaktyczna, także dla nauczycieli. Podręczniki są dostosowane do zreformowanego programu nauczania i zgodne z Podstawą programową kształcenia ogólnego.

Fragmenty
* Co to jest fleksja?
Fleksja jest jednym z działów gramatyki. To nauka, która zajmuje się różnymi formami wyrazów, ich odmianą, opisuje też zasady użycia i funkcje form wyrazowych występujących w tekstach.
Gdy rozpoczynacie naukę w szkole, używanie prawidłowych form deklinacyjnych i koniugacyjnych sprawia Wam jeszcze wiele kłopotu. Dopiero liczne ćwiczenia językowe pomagają Wam stopniowo poznawać wszelkie nieregularności w odmianie trudniejszych wyrazów. Dlatego też nauczanie fleksji jest bardzo potrzebne. Dzięki niemu możemy w sposób precyzyjny i poprawny wypowiadać się, świadomie dobierając takie formy językowe, które służą skutecznej komunikacji.
Warto zapamiętać, że pojęcia fleksja używamy również w znaczeniu odmiana wyrazu.
* Co nazywamy deklinacją?
Fleksja obejmuje deklinację i koniugację.
Deklinacją nazywamy odmianę wyrazów przez przypadki. Spytacie - jakich wyrazów? Tylko tych, które możemy w ten sposób odmienić, a więc: rzeczowników, przymiotników, zaimków rzeczownych, przymiotnych i niektórych zaimków liczebnych. W gramatyce taki uporządkowany zbiór przypadków, według których odmieniamy słowa, zwie się paradygmatem. Popatrzcie na podane niżej zestawienie:
DEKLINACJA | MIANOWNIK (kto? co?) DOPEŁNIACZ (kogo? czego?) CELOWNIK (komu? czemu?) BIERNIK (kogo? co?) NARZĘDNIK (z kim? z czym?) MIEJSCOWNIK (o kim? o czym?) WOŁACZ (o!) |
A teraz przypatrzcie się odmienionym przez przypadki rzeczownikom:
PRZYPADKI | liczba pojedyncza | liczba mnoga |
Mianownik | kot, pień, lalka | koty, pnie, lalki |
Dopełniacz | kota, pnia, lalki | kotów, pni, lalek |
Celownik | kotu, pniu, lalce | kotom, pniom, lalkom |
Biernik | kota, pień, lalkę | koty, pnie, lalki |
Narzędnik | kotem, pniem, lalką | kotami, pniami, lalkami |
Miejscownik | kocie, pniu, lalce | kotach, pniach, lalkach |
Wołacz | kocie! pniu! lalko! | koty! pnie! lalki! |
* Koniugacja - co przez nią określamy?
Koniugacja jest odmianą czasownika przez osoby. Charakterystyczne dla niej kategorie to tryb, strona, osoba i czas. Spójrzcie na koniugację czasownika mówić w czasie teraźniejszym:
mówić - czas teraźniejszy, tryb orzekający | |||
liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
1. osoba (ja) | mówię | 1. osoba (my) | mówimy |
2. osoba (ty) | mówisz | 2. osoba (wy) | mówicie |
3. osoba (on, ona, ono) | mówi | 3. osoba (oni, one) | mówią |